Η σχετική απόφαση της Επιτροπής Ελέγχου και Εποπτείας Παιγνίων που δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως προβλέπει μεταξύ άλλων ότι μια εμπορική επικοινωνία δεν πρέπει να απευθύνεται σε άτομα κάτω των 18 ετών και να αποσκοπεί στην ενίσχυση της ροπής των καταναλωτών προς τα τυχερά
παιχνίδια. Παράλληλα δεν πρέπει να αξιοποιεί γνωστά και διάσημα πρόσωπα και να εκμεταλλεύεται την έλλειψη ειδικών γνώσεων των καταναλωτών για τις πιθανότητες επιτυχίας και συμμετοχής στα κέρδη. Επίσης δεν πρέπει να μεταδίδεται το μήνυμα ότι τα τυχερά παιχνίδια είναι μέσο πλουτισμού ή τρόπος διαφυγής από τις οικονομικές δυσκολίες ή ακόμη και να υποδηλώνεται ότι τα τυχερά παιχνίδια μπορούν να αποτελέσουν προτεραιότητα στη ζωή. Επιπλέον, η διαφήμιση πρέπει να αναφέρει τις τηλεφωνικές γραμμές και τις υπηρεσίες για την απεξάρτηση από εθισμό στα τυχερά παιχνίδια.

Αν ίσχυαν στο παρελθόν οι νέες αυτές προβλέψεις, οι περισσότερες διαφημίσεις που έκανε ο –ουσία κρατικός μέχρι την ιδιωτικοποίησή του- ΟΠΑΠ, όλη την προηγούμενη δεκαετία, θα είχαν απορριφθεί. Αποδεικνύεται δηλαδή ότι το κρατικό μονοπώλιο το οποίο είχε θεωρητικά θεσπιστεί για να προστατεύει τον καταναλωτή από την υπερβολική ανάπτυξη της αγοράς τυχερών παιγνίων, ήταν τελείως προσχηματικό. Ακόμα όμως και με τις σημερινές προβλέψεις, πάρα πολλά σχετικά θέματα μένουν χωρίς ουσιαστική κάλυψη.

Πώς μπορεί κανείς να εξασφαλίσει για παράδειγμα, ότι οι σχετικές διαφημίσεις δεν απευθύνονται σε άτομα κάτω των 18, όταν τα μέσα που χρησιμοποιούνται παρακολουθούνται από τα άτομα αυτά; Τι σημαίνει «μη εκμετάλλευση της έλλειψης των ειδικών γνώσεων των καταναλωτών», όταν η ίδια η φύση των (αποκλειστικά τυχερών παιχνιδιών όπως π.χ. τα λαχεία), στηρίζεται στην έλλειψη ειδικών γνώσεων των καταναλωτών, αφού στατιστικά όσο περισσότερο παίζει ένας παίκτης αποκλειστικά τυχερά παιχνίδια, τόσο περισσότερα χάνει;

Επίσης, τι σημασία έχει η δημοσιοποίηση των τηλεφωνικών γραμμών απεξάρτησης όταν η βασική μέθοδος προστασίας των εθισμένων σε τυχερά παιχνίδια –που είναι η επώνυμη κάρτα παίκτη η οποία δεν επιτρέπει σε παθολογικά εθισμένους να γίνονται δεκτοί στα πρακτορεία π.χ. του ΟΠΑΠ-, δεν έχει ακόμα θεσμοθετηθεί στη χώρα μας; Ακόμα, τι σημασία έχει όλη η προσπάθεια περιορισμού της διαφήμισης τυχερών παιχνιδιών, όταν την ίδια στιγμή, μέσω των περίφημων «κουλοχέρηδων» (VLT), προετοιμάζεται η μαζική αύξηση των σημείων πώλησης νέων και εξαιρετικά εθιστικών παιχνιδιών, ενώ ετοιμάζεται πλέον για πρώτη φορά και η δημιουργία καζίνο στον αστικό ιστό του λεκανοπεδίου (Ελληνικό);

Προφανώς κάθε νομοθεσία εκλογίκευσης και προστασίας του καταναλωτή από την κακή χρήση της διαφήμισης είναι μια θετική εξέλιξη, όμως στον συγκεκριμένο τομέα των τυχερών παιχνιδιών η συνολική πολιτική του κράτους έχει τόσους παραλογισμούς και αντιφάσεις που είναι πολύ δύσκολο να καταλάβει κανείς τα κίνητρα και τη λογική που διέπουν τη λήψη των σχετικών αποφάσεων. Αν δηλαδή αποτελούν μέρος μιας οργανωμένης πολιτικής ή απλό “φερετζέ” μιας άλλης από τη διακηρυσσόμενη πολιτική ή τυχαία κομμάτια ενός παζλ, που κατά βάση σηματοδοτεί την έλλειψη οποιασδήποτε πολιτικής στον συγκεκριμένο, όπως και σε τόσους άλλους τομείς.