Στην οδηγία αυτή περιλαμβάνονται πλήθος ρυθμίσεις, οι οποίες αλλάζουν άκρως διαδεδομένες στη χώρα μας ραδιοτηλεοπτικές πρακτικές όπως:

  • η απαγόρευση  των συγκεκαλυμμένων ραδιοτηλεοπτικών ανακοινώσεων, οι οποίες πρέπει να αναγνωρίζονται εύκολα ως τέτοιες.
  • η απαγόρευση της αποκλειστικής μετάδοσης εκδηλώσεων που θεωρούνται ότι έχουν μείζονα σημασία για την ελληνική κοινωνία ή για την κοινωνία άλλου κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εδώ ο ρόλος της εκάστοτε κυβέρνησης θα είναι καθοριστικός αφού με δική της απόφαση θα προσδιορίζονται τα γεγονότα αυτά).
  • η απαγόρευση εκμετάλλευσης δεισιδαιμονιών και προλήψεων από τις διαφημίσεις των γραμμών 9011 (να δούμε ποιος θα ορίσει στην Ελλάδα τη δεισιδαιμονία!).

Η πιο σημαντική εντούτοις αλλαγή, η οποία μπορεί να έχει σοβαρή επίπτωση στα έσοδα των τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σταθμών, είναι η εισαγωγή της έννοιας της τοποθέτησης προϊόντος (product placement). Ως τοποθέτηση προϊόντος ορίζεται η «οπτικοακουστική εμπορική ανακοίνωση που συνίσταται στην παρουσίαση ή στην αναφορά προϊόντος υπηρεσίας ή του εμπορικού σήματος εντός συγκεκριμένου προγράμματος, έναντι πληρωμής ή άλλου ανταλλάγματος».

Η έμμεση αυτή «διαφήμιση», ρητώς διαφοροποιείται από την κανονική εμπορική διαφήμιση, για την οποία έχει θεσμοθετηθεί η πληρωμή αγγελιοσήμου. Η θέσπισή της επιτρέπει στις διαφημιστικές εταιρείες και στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης να διοχετεύσουν μέρος των κλασικών διαφημιστικών δραστηριοτήτων στην τοποθέτηση προϊόντων. Για την ακρίβεια, για να προταχθεί η κλασική εμπορική διαφήμιση ως μέσο θα πρέπει να είναι περίπου 20% πιο αποτελεσματική, από πλευράς δημιουργικότητας παρουσίασης, από την τοποθέτηση προϊόντος.

Με δεδομένο ότι και στην τοποθέτηση προϊόντων μπορεί να βρει κανείς τρόπους να αυξήσει τη δημιουργική αποτελεσματικότητα της προβολής του (ο πιο κλασικός είναι η ταύτιση του προϊόντος με δημοφιλείς παρουσιαστές ή παρουσιάστριες και η χρησιμοποίηση της δικής τους τηλεοπτικής και ραδιοφωνικής εικόνας), είναι προφανές ότι οι δυνατότητες της τοποθέτησης προϊόντος ως νέου νόμιμου μέσου προβολής είναι ιδιαίτερα σημαντικές.

Το κρίσιμο ερώτημα το οποίο τίθεται είναι πότε η ρύθμιση αυτή θα ενσωματωθεί στο δικό μας δίκαιο, με δεδομένη την αναβολή που προκύπτει για όλη τη νομοθετική δραστηριότητα λόγω των εκλογών, αλλά και λόγω της ισχυρής πιθανότητας αλλαγής κυβέρνησης ή και διαδοχικών εκλογικών αναμετρήσεων.

Η απάντηση στο ερώτημα αυτό δεν είναι εξ ίσου ευχάριστη για τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα, σε σχέση με όσα προηγουμένως αναφέραμε. Οποιαδήποτε τέτοια κίνηση δεν θα αποτελεί προφανώς προτεραιότητα αν από τις εκλογές προκύψει μια νέα κυβέρνηση. Ούτε -δυστυχώς- οι κυβερνήσεις αρέσκονται να υιοθετούν αυτολεξεί νομοσχέδια των προκατόχων τους (αν επαναλαμβάνουμε προκύψει πράγματι νέα κυβέρνηση). Έτσι είναι πιθανόν η νομοθεσία αυτή να προχωρήσει όταν θα προσεγγίσουμε τις υποχρεωτικές ημερομηνίες ενσωμάτωσης. Δηλαδή οι εταιρείες θα μπορούν στην καλύτερη περίπτωση να χρησιμοποιήσουν την τοποθέτηση προϊόντος, με βάση τη νέα οδηγία, στους προϋπολογισμούς τους για το 2011.