Τρεις σημειώσεις: Πρώτον, η εταιρική κοινωνική ευθύνη είναι περίπου 100 ετών! Ήταν το 1920 (!) η μήτρα, που γέννησε τις Δημόσιες Σχέσεις. Αυτό ακριβώς έκανε ο «πατέρας» τους Ivy Lee για τον Rockefeller κι αυτό έγραψε ο πρώτος θεωρητικός τους, Edward Bernays! Δεύτερον, το περιεχόμενο της ΕΚΤ έχει στρεβλωθεί. Το Global Contact του ΟΗΕ για την ΕΚΤ αναφέρεται σε δέκα άρθρα «νομικών» υποχρεώσεων των εταιρειών! Οι κοινωνικές πρωτοβουλίες των εταιρειών (χορηγίες, κοινωνικές παρεμβάσεις κ.λπ.) αποτελούν άλλο κεφάλαιο, που εξαρτάται από την «καρδιά, το πορτοφόλι και το μυαλό» της κάθε εταιρείας. Πέρα από όλα αυτά όμως, σίγουρα είναι μια υγιής και κοινωνικά ωφέλιμη πρακτική των εταιρειών -στον βαθμό που την εφαρμόζουν σε όποια μορφή της- ένα πολύτιμο αντίβαρο σε ακραίες καπιταλιστικές πρακτικές!

«Η ανταγωνιστικότητα παίζεται σ’ ένα γήπεδο 14 περίπου εκατοστών, όση είναι η απόσταση, ανάμεσα στα δυο αυτιά»! Bobby Jones, Αμερικανός γκόλφερ (1902-71)

– Εγκληματικά ασύλληπτο!
Θα έπρεπε να ανοίξουν τον εγκέφαλο όλων των τροϊκανών, των δανειστών μας και των υπουργών μας
και να τους εμφυτεύσουν ένα τσιπ, που θα έλεγε αυτό το τραγικά συγκλονιστικό, που αποκάλυψε ο Π. Μανδραβέλης στην «Καθημερινή» (13.1.12): Η Ελλάδα, σύμφωνα με τις μετρήσεις του World Economic Forum, βρίσκεται στην 90η θέση ανταγωνιστικότητας, ανάμεσα σε 142 χώρες. Δεν είναι όμως αυτό το συνταρακτικό στοιχείο. Το απίστευτό, το απίθανο, το ασύλληπτο είναι ότι, ανάμεσα στις 113 παραμέτρους, που λαμβάνει υπόψη του το WEF για την ανταγωνιστικότητα μιας χώρας, ΔΕΝ υπάρχει το ύψος των ΜΙΣΘΩΝ του εργατικού δυναμικού! Κι όμως, το ΜΟΝΟ, που γίνεται στην Ελλάδα τα δύο αυτά μαύρα χρόνια, για να αυξηθεί δήθεν η ανταγωνιστικότητά της, είναι να κόβονται οι αμοιβές! Αυτό πια δεν είναι ούτε παράνοια ούτε ανικανότητα. Είναι ΕΓΚΛΗΜΑ!

– Πέρασε με κόκκινο
«Ξέρετε, ρε ποιος είμαι εγώ;» φέρεται να είπε ο κ. Κίμων Κουλούρης
στους αστυνομικούς που τον σταμάτησαν, επειδή πέρασε με κόκκινο κι αμέσως μετά μαρσάρησε και παρέσυρε τον ένα από αυτούς!( 8.1.12). Τίποτα το πρωτότυπο! Μια ζωή «με κόκκινο περνούσε» και ο κ. Κ. Κουλούρης και όλοι σχεδόν οι «πατέρες» του έθνους!

– Πάρε την καραμπίνα σου!
Σωστή και αναγκαία ήταν η ευγένεια, με την οποία αντιμετωπίσθηκε έως σήμερα ο Πρωθυπουργός,
πλην μερικών υστερικών αριστερών φωνών. Όμως, η επιβεβλημένη πίστωση χρόνου εξέπνευσε! Ο κ. Λ. Παπαδήμος συμπλήρωσε ήδη δυο μήνες στην Πρωθυπουργία και δίνει ακόμη την εντύπωση ενός περισσότερο του δέοντος ευγενικού ανδρός, που πιστεύει ότι με αυτό το όπλο θα φέρει αποτελέσματα! Μεγίστη πλάνη! Το κυβερνητικό συνονθύλευμα που του φόρτωσαν (και κακώς απεδέχθη) δεν χαμπαρίζει από ευγένειες, φιλότιμο και πατριωτισμό! Ή θα «πάρει τώρα, αμέσως, την καραμπίνα του» ή θα αποτύχει και μαζί του η χώρα κι ο λαός. Κι όπως έχουν ξαναγράψει τα «Αποτυπώματα», τα κόμματα στη δική του πλάτη θα ρίξουν την ευθύνη!

– Νόμος προς αποφυγή
«Δημιούργημα μιας άβουλης υπουργού, που υπέκυψε στις πιέσεις ταλιμπάν του υγιεινισμού,
εμποτισμένων με τον αγγλοσαξονικό πουριτανισμό, ο αντικαπνιστικός νόμος αγνόησε πάγιους κοινωνικούς και πολιτιστικούς εθισμούς… και αποτελεί υπόδειγμα άκαμπτου νόμου προς αποφυγήν (και ανυπακοή). (Χρήστος Ζουράρης, Δικηγόρος. «Καθημερινή»-12.1.12).

Οποιοδήποτε δικό μου σχόλιο, περιττεύει!

– Ο «πολιτισμός» της ΕΡΤ
Σε ώρες οικονομικής κρίσης, το πρώτο που κάνει κάθε συνετός άνθρωπος είναι να κόψει τις περιττές δαπάνες.
Τρεις μήνες τώρα απεργεί η ΕΡΤ και δεν έλειψε από κανένα! Άρα, ΠΕΡΙΤΤΗ! Σοφά είχε προτείνει ο Στέφανος Μάνος το κλείσιμο όλων των κρατικών ραδιοτηλεοπτικών και δημοτικών σταθμών για τρία χρόνια! Όσο για τον «πολιτισμό», που υπηρετεί η ΕΡΤ, σύμφωνα με τους φεουδάρχες συνδικαλιστές της, τον βλέπουμε χειροπιαστό, στον εκβιαστικό ατομικισμό τους, για τη διατήρηση των αργομισθιών και των προκλητικών κεκτημένων τους! Πρώην διευθυντικό στέλεχος της ΕΡΤ, μού έλεγε ότι από τους 500 περίπου υπαλλήλους, που είχε στη δύναμή του, οι 200 δεν εμφανίζονταν καν στη δουλειά τους. Κι όταν πρότεινε την απόλυσή τους, μόνο που δεν απέλυσαν εκείνον!

– Κλάψατε λίγο; Φυλακή!
«Σε στρατόπεδα συγκέντρωσης οδηγήθηκαν όσοι πολίτες δεν θρήνησαν επαρκώς τον θάνατο του ηγέτη της Β. Κορέας, Κιμ Γιονγκ Λι»,
χύνοντας λιγότερα από δώδεκα γραμμάρια δάκρυα! Δεν το χωράει ο νους! Κι όμως έγινε. Φοβάμαι μάλιστα, μήπως το σπαρακτικά θρηνήσαν αδελφό ΚΚΕ, υιοθετήσει κάποιου είδους κολασμό για όσους Έλληνες κομμουνιστές δεν πλαντάξανε στο κλάμα για τον χαμό του λαοφιλούς Βορειοκορεάτη ηγέτη.

Αυτά τα σχόλια γράφηκαν τη 14η Ιανουαρίου 2012