Θα το έχετε διαπιστώσει κάποιοι από εσάς: το τελευταίο διάστημα είμαι λίιιγο πιο «δραστήρια» σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης! Και δεν ευθύνεται μόνο η χαλαρότητα της περιόδου, αλλά και κάτι ακόμη: Σαν να αισθάνθηκα ότι υπήρχε «κάτι» στα posts φίλων και γνωστών, που αύξησε την ελκυστικότητα του μέσου! Ανακαλώντας κάποια από αυτά, συνειδητοποίησα ότι δεν ήταν μόνο χιουμοριστικά, έξυπνα, θυμωμένα, ενδιαφέροντα ή σοκαριστικά, όπως όλο το χρόνο…, σαν να προέκυψαν και άλλα posts, και ήταν η πλειονότητα, που μας προέτρεπαν να κοιτάξουμε τη μοναδική ομορφιά τοπίων, ανθρώπων, μοιρασμάτων και εμπειριών… της ίδιας της ζωής εντέλει!

Άλλα επικοινωνούσαν «αλήθειες» και συνειδητοποιήσεις για το «τι πραγματικά αξίζει», για ρυθμούς ζωής ξεχασμένους, για την πολυτιμότητα αγαπημένων προσώπων γύρω μας, άλλα εξέφραζαν ευγνωμοσύνη, χαρά, υπερηφάνεια, ικανοποίηση για στιγμές, ανθρώπους, εμπειρίες! Γιατί συνέβη αυτό; Μήπως γιατί η σιωπή (της θάλασσας ή του βουνού) μας επέτρεψε να ακούσουμε περισσότερο μέσα μας; Ή επειδή οι νέοι ρυθμοί μας ήταν «πλησιέστεροι στους φυσιολογικούς»; Μήπως γιατί η πρόσκαιρη έστω απομάκρυνση ανησυχιών, φόβων και ανασφάλειας (π.χ. επαγγελματικής) ανέδειξε άλλο πακέτο συναισθημάτων; Ή γιατί κάτω από τον ήλιο έλιωσαν και με το μελτέμι έφυγαν μακριά προσωπεία, ρόλοι και μάσκες που κουβαλάμε στην καθημερινότητά μας;

Αν λοιπόν οι διακοπές μας επιτρέπουν λίγο μεγαλύτερο πλησίασμα στην αυθεντικότητα και τη φύση μας, γιατί αυτό να το προσφέρουμε στους εαυτούς μας μόνο κατ’ εξαίρεση;

Να λοιπόν η ιδέα: Να βάλουμε λίγο Αύγουστο σε κάθε μήνα, ώστε από τώρα ο Σεπτέμβριος να γίνει «Σεπτεμβριο-Αύγουστος», ο Οκτώβριος «Οκτωβριο-Αύγουστος» κ.ο.κ. και όλη η χρονιά να έχει κάτι από Αύγουστο μέσα της… Τι λέτε; Δεν μας αξίζει;

Α, και κάτι ακόμα: Αυτά τα «ταξίδια» που επιτρέψαμε στους εαυτούς μας, έγιναν χάρη και σε κάποιους συνταξιδιώτες (μερικές φορές αυτοί ήταν και οι καπετάνιοι μας), που συναντήσαμε στους τόπους που επισκεφθήκαμε. Ο ντόπιος, διαθέτοντας αποθέματα αυθεντικότητας μεγαλύτερα από τα δικά μας, μας «φίλεψε» κι εμάς! Ας τον θυμηθούμε τους υπόλοιπους μήνες, όταν στα γραφεία μας ως marketers, διαφημιστές, επαγγελματίες του χώρου θα ετοιμάζουμε την επόμενη διαφημιστική ή άλλη εκστρατεία, που ΚΑΙ εκείνος θα παρακολουθεί, μόνος του πλέον, από την τηλεόραση στον «εγκαταλειμμένο» από εμάς τόπο του! Ας τον θυμηθούμε
και ας τον σεβαστούμε!